Verbum

гноевыдзяле́нне, ‑я, н.

Выдзяленне гною (у 2 знач.).

гноевыдзяля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гноевыдзялення. Гноевыдзяляльны працэс.

гноепагру́зчык, ‑а, м.

Машына для пагрузкі гною.

гноепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд гною (у 2 знач.). Гноепадобныя выдзяленні.

гноераскіда́льнік, ‑а, м.

Машына для раўнамернага растрасання, раскідвання гною.

гноецячэ́нне, ‑я, н.

Выцяканне гною (у 2 знач.). Гноецячэнне з вуха.

гной, гною, м.

1. Перапрэлая сумесь памёту свойскай жывёлы і подсцілу, якая служыць для ўгнаення глебы. Конскі гной. Вывозіць гной на палі.

2. Непрыемная на пах вадкасць жоўтага або шэрага колеру, якая ўтвараецца ў тканках арганізма пры запаленні іх. Перасаліў .. [кухар] страву, і князь.. ударыў яго два разы поўху, што і цяпер яшчэ ў благое надвор’е з вуха гной цячэ. Гарэцкі.

гно́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гною. Гнойны пах. Гнойныя выдзяленні. // Які гнаіцца, з гноем. Гнойнае запаленне. Гнойная рана.

гном, ‑а, м.

У заходнееўрапейскай міфалогіі — пачварнае чалавекападобнае карлікавае стварэнне, якое быццам бы ахоўвае падземныя скарбы. [«Жабрак»] па абліччы нагадваў нейкага ляснога гнома, і асабліва дзіўна была ў яго сівая бародка. Колас.

[Ням. Gnom.]

гно́ма, ‑ы, ж.

Кароткі выраз павучальнага характару, звычайна ў вершаванай форме; афарызм.

[Грэч. gnome.]