Verbum

бі́бікі,

У выразе: бібікі біць гл. біць.

бібкале́ктар, ‑а, м.

Установа, якая атрымлівае і размяркоўвае паступіўшыя кнігі па падведамных арганізацыях; бібліятэчны калектар.

бібле́йны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і біблейскі. А сам стваральнік уяўляецца асобай міфічнай і недасяжнай, накшталт барадатых біблейных прарокаў. Лужанін.

бібле́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да Бібліі. Біблейскае паданне. Біблейскі сюжэт. Біблейскія кнігі. Біблейскія тэксты. // Характэрны, уласцівы людзям, апісаным у Бібліі. Твар Ермалая паходзіў на твар біблейскіх людзей. Гартны.

бібліёграф, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне бібліяграфіі; знаўца кніг і іншых друкаваных выданняў.

бібліёлаг, ‑а, м.

Уст. Спецыяліст у галіне бібліялогіі.

бі́блія, ‑і, ж.

Зборнік «свяшчэнных кніг», якія змяшчаюць міфы і догматы іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.

[Грэч. biblía — кнігі.]

бібліяграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бібліяграфіі. Бібліяграфічны даведнік.

бібліягра́фія, ‑і, ж.

1. Навуковае, сістэматызаванае апісанне кніг і іншых выданняў, зробленае па якой‑н. прыкмеце. // Галіна ведаў аб спосабах такога апісання.

2. Спіс кніг і артыкулаў па якім‑н. пытанні, прадмеце. Бібліяграфія па старажытнай беларускай літаратуры.

3. Аддзел у часопісе або газеце, дзе змяшчаюцца рэцэнзіі або нататкі пра новыя кнігі.

[Ад грэч. biblíon — кніга і graphō — пішу.]

бібліялагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бібліялогіі. Бібліялагічныя працы.