Verbum

цюлегардзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вырабу гардзіннага цюлю. Цюлегардзінная фабрыка.

цюле́невы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цюленя (у 1 знач.). Цюленевы промысел. // Які здабываюць з цюленя. Цюленевы тлушч. // Зроблены са скуры цюленя. Цюленевыя боты. // у знач. наз. цюле́невыя, ‑ых. Сямейства атрада ластаногіх.

цюле́ніна, ‑ы, ж.

Мяса цюленя як ежа. Кілаграм цюленіны.

цюле́нь, ‑я, м.

1. Воднае млекакормячае атрада ластаногіх.

2. Разм. Пра непаваротлівага, нязграбнага чалавека. — Люся да цябе першая падышла? — не тоячы цікавасці, выведвае Міця [у Плоткіна]. — Бо ты ж цюлень. Хіба ты на такое адважышся? Навуменка.

цюле́ньшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па цюленябойнаму промыслу.

цюленябо́ец, ‑бойца, м.

Той, хто займаецца промыслам цюленяў.

цюленябо́йны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са здабычай цюленяў. Цюленябойны промысел.

цюленяня́ і цюленянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня цюленя.

цюль, ‑ю, м.

Лёгкая празрыстая сятчастая тканіна. Васіліна выпусціла фіранку, вецер падхапіў лёгкі цюль, выгнуў ветразем. Савіцкі.

[Фр. tulle.]

цю́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Дробная чародная рыба сямейства селядцовых.