Verbum

авіяно́сец, ‑носца, м.

Карабель, прыстасаваны для ўзлёту, пасадкі і перавозкі самалётаў.

авіяпо́шта, ‑ы, ДМ ‑шце, ж.

Перавозка пошты паветраным транспартам. Паслаць пісьмо авіяпоштай.

авіясу́вязь, ‑і, ж.

Паветраная сувязь.

авія́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца лётнай справай, авіяцыяй; лётчык.

[Фр. aviateur.]

авія́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць авіятару, мае дачыненне да яго.

авіятра́нспарт, ‑а і ‑у, М ‑рце, м.

1. ‑а. Ваенны карабель для перавозкі самалётаў без узлётнай палубы.

2. ‑у. Сродкі перавозу паветраным шляхам пасажыраў, грузаў, пошты.

авіяцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да авіяцыі. Авіяцыйны завод. Авіяцыйныя прыборы.

авія́цыя, ‑і, ж.

1. Тэорыя і практыка перамяшчэння ў паветры на лятальных апаратах, цяжэйшых за паветра: самалётах, верталётах, планёрах і пад. Развіццё авіяцыі. Выкарыстаць у авіяцыі навейшыя дасягненні навукі.

2. Сукупнасць лятальных апаратаў; паветраны флот. Грамадзянская авіяцыя. Бамбардзіровачная авіяцыя. Налёт авіяцыі.

аво́й, выкл.

Разм. Выгук пры выказванні здзіўлення, захаплення і пад. [Таццяна:] — Авой, туман які! Зарыцкі.

аво́ська, ‑і, ДМ ‑сьцы; Р мн. ‑сек; ж.

Разм. Сеткаватая сумка для прадуктаў, дробных рэчаў; сетка (у 4 знач.). Катэр пагойдвала, да прычала спяшаліся людзі з сумкамі, з авоськамі. Арабей. У вагоне — амаль пуста, едуць дзве немаладыя пары з поўнымі кошыкамі і авоськамі. Навуменка.