цэнзу́ра, ‑ы,
1. У старажытным Рыме — пасада цэнзара (у 1 знач.).
2. У капіталістычных краінах — нагляд за друкам, за зместам друкаваных твораў, пастаноўкай п’ес, кінафільмаў і пад.
3. Прагляд твораў, якія прызначаюцца да друку, да пастаноўкі ў тэатры, або прагляд якой‑н. карэспандэнцыі, што ажыццяўляецца дзяржаўнай установай.
[Лац. censura.]
цэнзурава́цца, ‑руецца;
цэнзурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Падвяргаць цэнзуры (у 2 знач.).
цэнзу́рнасць, ‑і,
Уласцівасць цэнзурнага (у 2 знач.).
цэнзу́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да цэнзуры (у 2, 3 знач.).
2. Які адпавядае патрабаванням цэнзуры (у 2 знач.).
цэ́ннасць, ‑і,
Выражаная ў грашовых адзінках вартасць чаго‑н.; цана.
цэ́ннік, ‑а,
Даведнік па цэнах, расцэнках на што‑н.; прэйскурант.
цэ́нны, ‑ая, ‑ае.
Каштоўны.
цэнт 1, ‑а,
Дробная манета ў ЗША, Канадзе, Нідэрландах і шэрагу іншых краін, роўная адной сотай грашовай адзінкі (долара, гульдэна).
[Англ. cent.]
цэнт 2, ‑а,
У акустыцы — адзінка частотнага інтэрвалу, роўная 1/1200 актавы.
[Ад лац. centum — сто.]
цэнта́ўр, ‑а,