энкаўсты́чны, ‑ая, ‑ае.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuэнкла́ў, ‑лава,
[Фр. enclave.]
энклі́за, ‑ы,
[Грэч. enklisis.]
энклі́тыка, ‑і,
У лінгвістыцы — слова, якое не мае ўласнага націску і стаіць пасля націскнога слова, да якога яно непасрэдна прымыкае, утвараючы разам з ім адно цэлае ў адносінах націску, напрыклад:
[Ад грэч. enklitikós — які нахіляецца назад.]
энкліты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да энклітыкі; з’яўляецца энклітыкай.
э́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які абазначаецца ў формулах умоўным сімвалам — лацінскай літарай N, n у значэнні: любы, які хочаш, усякі (пра велічыні).
2.
э́нскі, ‑ая, ‑ае.
Ужываецца замест назвы, якая па якіх‑н. прычынах павінна застацца невядомай і не можа быць указана; абазначае: нейкі.
[Ад назвы лац. літары «n».]
энта...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «унутраны», «унутры», напрыклад:
[Ад грэч. entós — унутры.]
энтадэ́рма, ‑ы,
1. Унутраны зародкавы лісток мнагаклетачных жывёлін.
2. Унутраны слой сценкі цела кішачнаполасцевых.
[Ад грэч. entós — унутры і dérma — скура.]
энтамалагі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да энтамалогіі, энтамолага.