энклі́за, ‑ы, ж.
Спец. Прымыканне склада ці слова к папярэдняму слову са стратай націску і ўтварэннем адзінага фанетычнага слова.
[Грэч. enklisis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)