цыркавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да цырка, належыць цырку. Цыркавое мастацтва. Цыркавое абсталяванне. □ Нагадваў.. [чалавек] не то баксёра сярэдняй вагі, не то цыркавога барца. Машара.
цы́рканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. цыркаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Адтуль [з кароўніка] чулася звонкае, па-свойску для Алеся любае цырканне сырадою ў пустое яшчэ вядро. Брыль. У расчыненых хлявах там і тут чулася цырканне малака ў даёнкі. Мележ.
цыркану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да цыркаць.
цыркападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Па форме і выгляду падобны на будынак цырка. [Будынак ААН] нагадвае велізарны, на 40 паверхаў, запалкавы карабок са шкла і жалезабетону з дзіўнай цыркападобнай прыбудовай. Новікаў.
цыркара́ма, ‑ы, ж.
Кінатэатр з экранам, які акружае глядзельную залу.
цыркара́мны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цыркарамы. Цыркарамны фільм.
цырка́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да цыркача, уласцівы цыркачу. Цыркацкі трук.
цырка́цтва, ‑а, н.
Разм. Выкананне чаго‑н. з трукамі, прыёмамі, звычайнымі ў цырку. Элементы цыркацтва.
цы́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм. Тое, што і цыркаць (у 4 знач.). На копы [агуркі] лічылі, не тое што зараз кілаграмамі цыркаюцца. Пальчэўскі.
цы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Ліцца, біць маленькімі струменьчыкамі. У ранішняй цішыні чуваць, як са звонам цыркае ў даёнкі малако. Дуброўскі. Густы дробны дожджык цыркае зверху, цягнецца золкай павуцінай. Бядуля. // каго. Абл. Даіць. Маці ў хляве цыркала.. карову ды ўсё прыгаварвала, каб тая добра стаяла на адным месцы. Каваль.
2. Пляваць цераз зубы. Андрэй.. цыркаў праз зубы ў агонь. Пташнікаў. З-за трактара паяўляецца Хведар. Ён стаіць, адставіўшы нагу, раз-пораз цыркае слінай. Асіпенка.
3. Стракатаць (пра насякомых, птушак). Спалохана цыркалі і зноў змаўкалі сонныя птушкі. Курто. Стаяла цішыня, толькі цыркалі конікі і ледзь чутна шапацела трава. Федасеенка.
4. Даваць, выдаваць, важыць патроху, невялікімі порцыямі. Сястра трохі памагае, але што — цыркае па кропельцы. Янкоўскі.