Verbum

электрака́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да электракаршчык.

электрака́ры, ‑аў; адз. няма.

Самаходная бязрэйкавая цялежка, якая прыводзіцца ў дзеянне ўстаноўленым на ёй электрарухавіком, што сілкуецца ад акумулятараў (выкарыстоўваецца для перавозкі грузаў на вакзалах, заводах і пад.).

[Ад слова электра... і англ. car — возік.]

электракра́н, ‑а, м.

Пад’ёмны кран, які дзейнічае пры дапамозе электрарухавіка.

электралі́нія, ‑і, ж.

Устройства з проваду, кабелю і электраарматуры для перадачы электраэнергіі. [Мікола] глянуў угару — над ім віселі правады высакавольтавай электралініі. Яны і гулі, і патрэсквалі. Гаўрылкін.

электралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Хімічнае рэчыва, якое раскладаецца на састаўныя часткі пры праходжанні праз яго электрычнага току.

[Ад слова электра... і грэч. lytós — растваральны.]

электралі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электраліту, звязаны з электралітам. Электралітны завод.

электраліты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з прымяненнем электролізу. Электралітычнае храміраванне інструмента. // Прызначаны для электролізу. Электралітычная ванна. // Які атрымліваецца ў выніку электролізу. Электралітычнае жалеза. Электралітычны цынк.

электралічы́льнік, ‑а, м.

Прыбор для ўліку выкарыстанай электраэнергіі.

электралюмінесцэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з прымяненнем электралюмінесцэнцыі. Электралюмінесцэнтная лямпа.

электралюмінесцэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Люмінесцэнцыя, якая ўзнікае пад уздзеяннем электрычнага поля.