Verbum

глебазна́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да глебазнаўства, глебазнаўцаў. Глебазнаўчы факультэт. Глебазнаўчая нарада.

глебапаглы́бнік, ‑а, м.

Прыстасаванне ў плузе для паглыблення ворнага слоя глебы шляхам рыхлення дна баразны.

глебастамле́нне, ‑я, н.

Зніжэнне ўрадлівасці глебы ў выніку парушэння правіл севазвароту.

гле́джанне, ‑я, н.

У выразе: пункт гледжання — тое, што і пункт погляду (гл. погляд).

гле́дзячы,

Дзеепрысл. цяпер. ад глядзець.

•••

На ноч гледзячы — позна вечарам, напроці ночы (ісці, адпраўляцца).

Расці на лес гледзячы гл. расці.

гле́евы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўваходзіць у састаў глею. Глеевыя часцінкі.

2. Тое, што і глеісты (у 1 знач.). Глеевы бераг.

гле́істы, ‑ая, ‑ае.

1. Які змяшчае ў сабе многа глею; пакрыты глеем. Глеістая глеба. Глеістае дно ракі. □ Над вадою ў глеістых вірах Праплываюць карпы люстраныя. Караткевіч.

2. Абл. Вязкі. Былі гразкія, глеістыя дарогі. Скрыган.

глей, ‑ю, м.

1. Адклады на дне вадаёмаў, у састаў якіх уваходзяць найдрабнейшыя часцінкі мінеральных і арганічных рэчываў; іл. Азёрныя глеі, запаўняючыя большым або меншым слоем дно азёрнай катлавіны, складаюцца з сумесі арганічных і мінеральных часцінак. Прырода Беларусі.

2. Слой глебы светлай афарбоўкі, які ўтварыўся пад уплывам жыццядзейнасці анаэробных бактэрый. Сіняватая ад глею дарога ідзе паміж тарфянога балота і поля. Чорны.

гле́йкі, ‑ая, ‑ае.

Вязкі, ліпкі. Злосна хадзілі хлапечыя рыдлёўкі, .. уразаючыся ў пясок, глейкую гліну. Лынькоў.

гле́тчар, ‑а, м.

Тое, што і ляднік (у 1 знач.).

[Ням. Hletscher.]