Verbum

уразуме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., што.

1. Зразумець, ахапіць розумам. Уразумець ісціну.

2. Асэнсаваць што‑н. Уразумець свой патрыятычны абавязак. □ Азірнуцца і ўразумець, што з табою здарылася, ці жывая ты — няма калі... Няма калі перавесці дух і азірнуцца на казачную прыгажосць падземнага царства. Васілевіч. Але ў гэты момант адбылося нешта такое, чаго Мірон зусім уразумець не мог. Маўр.

3. Усвядоміць, зразумець што‑н. Уразумець свае памылкі. □ [Брат] яшчэ не мог уразумець Зосінага ўчынку. Чорны.

уразумява́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да уразумяваць.

уразумява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уразумець.

урака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да урачы, уракнуць.

уракну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Тое, што і урачы. А сакрэты былі такія, што ў Грыбка цяліцу нехта ўракнуў, і яна ні есці, ні піць не бярэ. Мележ.

уралагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да уралогіі. Уралагічны кабінет.

уралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

1. Мінерал валакністай будовы; разнавіднасць рагавой падманкі.

2. Спецыяльная сумесь, якая ўжываецца для вырабу вогнеўстойлівага кардону, электраізалятараў і пад.

уралі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ураліту; які ўтрымлівае ураліт, зроблены з ураліту.

урало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы мочапалавых органаў, распрацоўвае метады іх лячэння і прафілактыкі.

[Ад грэч. úron — мача і logos — вучэнне.]

ура́н, ‑у, м.

Радыеактыўны хімічны элемент.

[Ад уласн. імя.]