Verbum

дразафі́ла, ‑ы, ж.

Двухкрылае насякомае сямейства пладовых мушак.

[Грэч. drosos — раса і philéō — люблю.]

драздзяня́ і драздзянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня дразда.

драздо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дразда, належыць яму.

2. у знач. наз. драздо́выя, ‑ых. Сямейства птушак атрада вераб’іных, да якога адносяцца дрозд, салавей і інш.

дра́іцца, драіцца; незак.

Зал. да драіць.

дра́іць, драю, драіш, драіць; незак., што.

1. Спец. Чысціць, мыць. Драіць палубу.

2. Разм. Шараваць, націраць да бляску. Свідзерскі знайшоў .. шчотку і доўга шоргаў ёю па чаравіках, потым драіў яшчэ і суконкай. Хомчанка.

[Ад гал. draaien — круціць.]

драйв, ‑а, м.

Моцны і нізкі адбіўны ўдар па мячы пры гульні ў тэніс.

[Англ. drive.]

дра́ка, ‑і, ДМ драцы, ж.

Тое, што і драчка (у 1, 2 знач.).

драко́н, ‑а, м.

1. Казачнае страшыдла ў выглядзе крылатага вогнедышнага змея, які пажырае людзей і жывёл.

2. Яшчарка з крыламі, якая жыве на дрэвах у некаторых трапічных краінах і можа лятаць.

3. Сузор’е Паўночнага паўшар’я неба, якое агінае сузор’е Малой Мядзведзіцы.

[Грэч. drakon — змей.]

драко́наўскі, ‑ая, ‑ае.

Жорсткі, бязлітасны. Драконаўскія меры.

[Ад імя Дракона, жорсткага заканадаўца Старажытнай Грэцыі.]

дра́ла, у знач. вык.

Разм. Уцякаць, наўцёкі. Жанкі ўрассыпную ды драла, Не чуюць і ног пад сабою. Колас.

•••

Даць (задаць) драла гл. даць.