Verbum

дры́блінг, ‑у, м.

Вядзенне мяча або шайбы іграком. Закончыць дрыблінг. Майстэрскі дрыблінг.

[Англ. dribbling.]

дрывако́л, ‑а, м.

Спец. Цяжкі тапор з клінападобным лязом для колкі дроў; калун.

дрыварэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для рэзкі дроў. Дрыварэзны станок.

дрывасе́к, ‑а, м.

1. Той, хто сячэ лес на дровы, займаецца нарыхтоўкай дроў. Набыў .. [Арцём] пілу і сякеру, зрабіўся дрывасекам. Бядуля.

2. Жук, лічынкі якога кормяцца драўнінай; вусач.

дрыво́тнік, ‑а, м.

Тое, што і дрывотня. Пад вечар Сяргееў дружбак, вярнуўшыся з горада, зайшоў сюды, у дрывотнік, як бы па дровы, і расказаў аб тым, што адбылося ў гаражы гэтымі днямі. Мележ.

дрыво́тня, ‑і, ж.

Хлеў або павець для дроў. У дрывотні бацька.. калоў дровы. Пальчэўскі.

дрывяны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да дроў. Дрывяны попел. // Прызначаны для дроў. Дрывяны склад.

дрыг, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясл. дрыгаць і дрыгануць.

дрыгавічы́, ‑оў.

Старажытнае ўсходнеславянскае племя, якое жыло на поўнач ад Прыпяці.

дры́ганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дрыгаць.