Verbum

двухко́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Двухколая павозка; буда (у 2 знач.). З дарогі з-за кустоў прыязджалі двухколкі, і тады санітары здымалі з іх параненых і клалі на зямлю. Галавач.

двухко́лы, ‑ая, ‑ае.

На двух колах. Двухколая каляска.

двухкра́тны, ‑ая, ‑ае.

Павялічаны ў два разы; падвоены, двухразовы. У двухкратным размеры.

двухкрылы, ‑ая, ‑ае.

1. З двума крыламі. Двухкрылае насякомае.

2. у знач. наз. двухкры́лыя, ‑ых. Атрад насякомых з адной парай крылаў (мухі, камары і пад.).

двухляме́шны, ‑ая, ‑ае.

З двума лемяшамі. Двухлямешны плуг.

двухмато́рны, ‑ая, ‑ае.

З двума маторамі. На другі дзень уначы саслізнуў з чорнага неба на асветленую кастрамі пляцоўку двухматорны самалёт. Паслядовіч.

двухма́чтавы, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма мачтамі. Двухмачтавы карабель.

двухме́сны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны на два месцы, для двух чалавек. Двухмеснае купэ. Двухмесная палатка.

двухме́сячны, ‑ая, ‑ае.

1. Працягласцю ў два месяцы. Двухмесячны адпачынак. Двухмесячная адсутнасць.

2. Узростам у два месяцы. Двухмесячнае дзіця.

двухмо́ўе, ‑я, н.

1. Сумеснае раўнапраўнае існаванне ў краіне дзвюх моў.

2. Веданне дзвюх моў і карыстанне імі; білінгвізм.