Verbum

унісо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які адначасова гучыць; пабудаваны на адначасовым гучанні аднолькавых гукаў. Унісоннае спяванне.

уніта́з, ‑а, м.

Ракавіна для сцёку нечыстот у прыбіральнях, абсталяваных каналізацыяй.

[Ад назвы фірмы Unitas.]

уніта́рны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. і спец. Аб’яднаны, адзіны, які ўтварае адно цэлае. Унітарная дзяржава. // Накіраваны на аб’яднанне; аб’яднальны. Унітарныя пераўтварэнні.

[Фр. unitaire.]

уніфармі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Работнік цырка, які належыць да уніформы (у 2 знач.).

уніфікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уніфікаваць.

уніфікава́цца, ‑куецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) уніфікаваным.

2. толькі незак. Зал. да уніфікаваць.

уніфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) уніфікацыю. Уніфікаваць грашовую сістэму. Уніфікаваць абсталяванне цэхаў. Уніфікаваць арфаграфію.

уніфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто праводзіць уніфікацыю чаго‑н.

уніфіка́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да уніфікатара.

уніфіка́цыя, ‑і, ж.

Звядзенне да аднастайнасці, да адзінай формы, сістэмы. Уніфікацыя машын. Уніфікацыя арфаграфіі.

[Ад лац. unus — адзін і facere — рабіць, ствараць.]