Verbum

эфо́р, ‑а, м.

У старажытнай Спарце — адзін з пяці выбраных на год народным сходам прадстаўнікоў, якія кіравалі палітычным жыццём дзяржавы.

[Ад грэч. éphoros — наглядальнік.]

эфузі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эфузіі. Эфузіўныя ўтварэнні. Эфузіўныя горныя пароды.

эфу́зія,

Спец.

1. Выліванне магмы на паверхню зямлі і ўтварэнне вулканічных народ.

2. Павольнае пранікненне газаў праз порыстую перагародку.

[Ад лац. effusio — разліццё, расцяканне.]