Verbum

гнілава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі гнілы; з гніллю. Гнілаваты яблык.

гнілазу́бы, ‑ая, ‑ае.

З гнілымі зубамі.

гні́ласнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гніласнага (у 2 знач.).

гні́ласны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае гніенне, распад, старэнне. Гніласныя мікробы.

2. Выкліканы гніеннем. Гніласны пах.

гні́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць гнілога. Гніласць драўніны. Гніласць самадзяржаўнага ладу.

гнілата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пахне вільгаццю і гнілатою. Скрыган.

гніле́ц, ‑льца, м.

Небяспечная заразная хвароба пчаліных лічынак, якая характарызуецца іх загніваннем.

гнілі́зна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пах гнілізны.

гніліна́, ‑ы, ж.

Разм. Пра што‑н. гнілое, звычайна пра старую будыніну. Кватараваў [Кузьма] у такой гніліне, што сцены зямлёй пахлі, трава на даху расла. Ермаловіч.

гніллё, ‑я, н., зб.

Разм. Пра гнілыя прадметы, рэчы. Страха.. [лазні] зусім адсунулася, сцены ледзь трымаліся. Не будыніна, а гніллё. Чарнышэвіч. Ілля наробіць гнілля. Прыказка.