Verbum

дысцыпліна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дысцыпліны ​¹. Дысцыплінарны статут. // Звязаны з парушэннем дысцыпліны. Дысцыплінарнае спагнанне. □ [Сідар] чакаў суровай дысцыплінарнай кары, але не чакаў кары ад калектыву. Галавач.

•••

Дысцыплінарны батальён гл. батальён.

дысцыплі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж. (часта з іран. адценнем).

Памянш.-ласк. да дысцыпліна. Ну і дысцыплінка! □ — Адным словам дысцыплінка, і носа не вешаць. — Ёсць, таварыш сакратар, дысцыплінка! Лынькоў.

дыфама́цыя, ‑і, ж.

У крыміналістыцы некаторых буржуазных дзяржаў — распаўсюджанне праз друк вестак (сапраўдных або выдуманых), якія ганьбяць, знеслаўляюць каго‑н.

[Ад лац. diffamare — знеслаўляць.]

дыфасге́н, ‑у, м.

Бясколернае масляністае атрутнае рэчыва з рэзкім удушлівым пахам, падобным да паху прэлага сена.

[Грэч. di(s) — двойчы і фасген.]

дыферэнцы́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дыферэнцыраваць і стан паводле знач. дзеясл. дыферэнцыравацца.

дыферэнцы́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дыферэнцыраваць.

2. у знач. прым. Асобны ў адносінах да кожнага, індывідуальны, раздзельны. Дыферэнцыраваны падыход. Дыферэнцыраваныя паказчыкі. Дыферэнцыраваныя цэны.

дыферэнцы́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

1. Расчляніцца (расчляняцца), распасціся (распадацца) на асобныя разнародныя элементы.

2. толькі незак. Зал. да дыферэнцыраваць.

дыферэнцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Размежаваць (размяжоўваць), вылучыць (вылучаць) разнародныя элементы. Дыферэнцыраваць работу.

2. Знайсці (знаходзіць) дыферэнцыял (у 1 знач.).

дыферэнцыро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Тое, што і дыферэнцыраванне.

дыферэнцыя́л, ‑а, м.

1. У матэматыцы — адвольнае прырашчэнне незалежнай пераменнай велічыні.

2. У тэхніцы — механізм у аўтамабілях, трактарах і пад., пры дапамозе якога два вядучыя колы на адной восі могуць круціцца з рознай хуткасцю на паваротах.

[Ад лац. differentia — рознасць.]