Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а в к л м н о п р т у х ч ы э -

а е ё і у ы э ю я

шліхтава́ць ¹, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Прамочваць, насыпаць шліхтай ¹. Шліхтаваць вяроўку. Шліхтаваць тканіну.

шліхтава́ць ², ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Складваць, збіраць што‑н. у шліхту ². Шліхтаваць торф. Шліхтаваць дошкі.

шліхто́ўка ¹, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць ¹.

шліхто́ўка ², ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць ².

шліхту́бель, ‑я, м.

Рубанак з двайным лязом, прызначаны для чыстага стругання.

[Ням. Schlichthobel.]

шліц, ‑а, м.

Спец.

1. Проразь для адвёрткі ў галоўцы шрубы.

2. Разрэз на спінцы ці на баках пінжака, паліто і пад. Не тоячыся, разглядалі адзін аднаго. І, канешне, Віктара — спакойнага, у чорным, з двума.. шліцамі пінжаку. Карпаў.

[Ням. Schlitz.]

шлі́цавы, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае шліц, з’яўляецца шліцам (у 1 знач.). Шліцавая ўтулка. Шліцавая нарэзка.

2. Прызначаны для вырабу, апрацоўкі шліца (у 1 знач.).