шліц, ‑а, м.

Спец.

1. Проразь для адвёрткі ў галоўцы шрубы.

2. Разрэз на спінцы ці на баках пінжака, паліто і пад. Не тоячыся, разглядалі адзін аднаго. І, канешне, Віктара — спакойнага, у чорным, з двума.. шліцамі пінжаку. Карпаў.

[Ням. Schlitz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)