Verbum

бібліятэ́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Серыйныя выданні, кніжкі, аб’яднаныя агульнай тэмай і прызначаныя для пэўнай катэгорыі чытачоў. Бібліятэчка настаўніка, прапагандыста.

бібліятэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бібліятэкі; належыць бібліятэцы. Бібліятэчны каталог. □ [Андрэй Барысавіч:] — [Маці] нават на фронце кніжніцай была. Пра бібліятэчную работу марыла. Мехаў.

бібліяфі́л, ‑а, м.

Аматар, знаўца, збіральнік кніг, асабліва каштоўных і рэдкіх выданняў.

[Ад грэч. biblíon — кніга і philos — люблю.]

бібліяфі́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бібліяфіла, бібліяфільства.

бібліяфі́льства, ‑а, н.

Любоў да кніг, захапленне збіральніцтвам рэдкіх і каштоўных выданняў.

бібу́ла, ‑ы, ж.

1. Порыстая папера, якая мае асаблівасць убіраць і прапускаць вадкасць; прамакатка.

2. Тонкая белая або каляровая папера, прызначаная для ўпрыгожвання або ўпакоўкі чаго‑н. З трох бакоў.. [ліхтар] аблеплены бібулаю і толькі чацвёрты бок свеціцца. Барашка.

3. Разм. Нелегальнае выданне. [Надзорца] разгарнуў паперку і, зірнуўшы ў яе, задаволена заскрыпеў: — А вось яно што, камуністычная бібула! Машара.

[Лац. bibulus.]

біва́к, ‑а, м.

Стаянка войска па-за населеным пунктам для начлегу ці адпачынку; войска на прывале. Стаяць біваком. // перан. Месца начлегу па-за домам або ў часовым памяшканні. Глухія абсякаючы галіны, Мы там рабілі свой бівак хвілінны, Дзе пасля нас паднімуцца муры. Гаўрусёў.

[Фр. bivouac.]

біва́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бівака. Бівачнае жыццё.

бі́вень,

гл. біўні.

бігудзі́, нескл.; адз. няма.

Металічныя, пластмасавыя ці гумавыя трубачкі, на якія накручваюць валасы, каб надаць ім хвалістасць.

[Фр. bigoudi.]