Verbum

бы́льнік, ‑у, м.

Адзін з відаў палыну; чарнобыль. Куды ні гляну — шыр і воля, Дзе лес ды неба ставяць тын, Нідзе мяжы не згледзіш болей, І зніклі быльнік і палын. Колас. Вартаўнікі падышлі да мяжы і селі каля густога куста быльніку. Чорны.

бы́льнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да быльніку. Быльнікавы пах. Быльнікавы куст, венік.

быльняго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да быльнягу. Не рэжуць карміцельку-зямлю быльняговыя межы — калгасныя палі шырокія, прывольныя. Хадкевіч.

быстра...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову быстры, напрыклад: быстравокі.

быстраво́кі, ‑ая, ‑ае.

З жывымі, быстрымі вачамі. Собіч не любіў гэтага чалавека, вяртлявага, цыбатага, быстравокага з тоненькімі моднымі вусікамі. Скрыган.

быстра́к, ‑у, м.

Тое, што і быстрыня.

быстракры́лы, ‑ая, ‑ае.

Які хутка лётае, з быстрымі крыламі. Быстракрылы птах.

быстралётны, ‑ая, ‑ае.

Быстры ў палёце.

быстра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялікая прэснаводная рыба сямейства карпавых. У Нёман праніклі такія рыбы, як галавень, жэрах, подуст, пячкур, марона, быстранка, рыбец, гарчак і інш. «Весці».

быстрано́гі, ‑ая, ‑ае.

Быстры ў хадзе і бегу. Быстраногі конь.