я́міна, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і яма. Вуліца была ў ямінах, калдобінах. Хведаровіч. Стаялі тут яміны з вадою, нібы хтосьці выканаў студні. Бядуля. Пад рудой шчацінай не відаць былі ўпалыя яміны шчок. Лынькоў.
я́мінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Памянш.-ласк. да яміна.
я́місты, ‑ая, ‑ае.
З вялікай колькасцю ям, калдобін; няроўны. Дарогі не відаць пад нагамі, але горш тое, што яна, няроўная, ямістая, у калдобінах, не дае разгону нагам. Пестрак.
я́мка, ‑і, ДМ ямцы; Р мн. ямак; ж.
Памянш. да яма (у 1 знач.); невялікая яма. У Максімавых варотах, у ямцы, ляжаў і вяла павільваў хвосцікам кабан-кормнік. Капыловіч. // Невялікае паглыбленне на чым‑н., у чым‑н. Вусны.. [Буракова] адразу пасмяглі, на шчоках большымі зрабіліся ямкі, і стала відаць многа маршчын каля вачэй. Ермаловіч. // Выемка, ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, попел. У ямцы на прыпечку тлела некалькі вугалёў, прысыпаных попелам. Мурашка.
ямс, ‑у, м.
Шматгадовая травяністая расліна з багатымі на крухмал клубнямі, якая расце ў тропіках і субтропіках.
[Англ. yams.]
ямскі́, ‑ая, ‑ое.
Гіст. Звязаны з перавозкай на конях пошты, грузаў, пасажыраў. Ямская павозка. Ямская павіннасць.
ямшчы́к, ‑а, м.
Фурман на паштовых, ямскіх конях.
[Цюрк.]
ямшчы́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ямшчыка, належыць, уласцівы ямшчыку. Ямшчыцкія песні.