Verbum

яле́й, ‑ю, м.

Аліўкавы алей, які выкарыстоўваецца ў царкоўным ужытку. // перан. Пра тое, што суцяшае, супакойвае. Не буду я табе ялею ў сваю прамову падліваць. Прыходзька.

[Ад грэч. elaion — алей.]

яле́йнасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць ялейнага. Ялейнасць усмешкі.

яле́йны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Прыкра ласкавы, празмерна ліслівы; штучна набожны. Ялейны выраз твару. Ялейны тон.

яле́ц, яльца, м.

Невялікая рыба сямейства карпавых, якая паўсюдна водзіцца ў рачных і чыстых азёрных водах СССР. У затоцы спяць яльцы, З краснапёркамі ў цішы. Калачынскі.

я́лік, ‑а, м.

Невялікая шлюпка з адной ці дзвюма парамі вёсел.

я́лікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да яліка. Ялікавыя вёслы. // Які выконваецца пры дапамозе яліка. Ялікавая пераправа.

ялі́на, ‑ы, ж.

Высокая елка. На ялінах, быццам свечкі на каляднай ёлцы, віселі шышкі-таўкачыкі і залаціліся на сонцы. Брыль. Старыя хвоі і яліны, Высока кінуўшы галіны, Глядзелі хораша, любоўна. Колас. І пад крык жураўліны, Што асеў на лясы, Сумавалі яліны, Сумавалі ласі. Іверс.

я́лічнік, ‑а, м.

Перавозчык на яліку.

я́лічны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ялікавы.

ялка́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць ялкавага. Ялкавасць сала.