шліх, ‑у, м.
Спец. Асадак з зерняў цяжкіх мінералаў, які атрымліваецца пры прамыўцы вадою рыхлых ці здробненых горных народ і руд. // Пясок, які змяшчае ў сабе золата ці плаціну, прамыты і прасеяны для выдалення прымешак.
[Ням. Schlich.]
шліхавы́, ‑ая, ‑ое.
Спец. Які мае адносіны да шліху. Шліхавы аналіз. // Які з’яўляецца шліхам. Шліхавое золата. Шліхавая плаціна.
шлі́хта 1, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.
Спец. Клейкі, ліпкі раствор, якім праклейваюць аснову тканіны, каб надаць ёй трываласць і гладкасць.
[Ням. Schlichte.]
шлі́хта 2, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.
Роўна, акуратна складзены рад ці некалькі радоў чаго‑н. (звычайна будаўнічых матэрыялаў); штабель. На беразе за дарогай вялікія шліхты бярвення. Пташнікаў. Кавалак [бервяна] паслушна лёг на вызначанае яму месца на версе шліхты. Крапіва.
[Ням. Schlichte.]
шліхтава́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які прызначаецца, служыць для шліхтавання 1. Шліхтавальны станок.
шліхтава́льня, ‑і, ж.
Спец. Цэх, памяшканне, дзе праводзіцца шліхтоўка.
шліхтава́льшчык, ‑а, м.
Спец. Рабочы, які займаецца шліхтаваннем 1.
шліхтава́льшчыца, ‑ы, ж.
Спец. Жан. да шліхтавальшчык.
шліхтава́нне 1, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць 1.
шліхтава́нне 2, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць 2.
шліхтава́ны 1, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад шліхтаваць 1.
2. у знач. прым. Які шліхтавалі, падверглі шліхтаванню 1.
шліхтава́ны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад шліхтаваць 2.
шліхтава́цца 1, ‑туецца; незак.
Зал. да шліхтаваць 1.
шліхтава́цца 2, ‑туецца; незак.
Зал. да шліхтаваць 2.