Verbum

фуга́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і фуганачны.

фуга́с, ‑а, м.

1. Зарад выбуховага рэчыва, які закладваецца ў зямлю або пад вадой і ўзрываецца пры праходжанні праціўніка ў гэтым месцы. Танк падарваўся на закладзеным фугасе. Лынькоў.

2. Разм. Фугасная бомба. Хваля за хваляй наплывалі «юнкерсы» і «месеры». Разам з фугасамі скідвалі бак з бензінам. «Звязда».

[Фр. fougasse ад лац. focus — агонь.]

фуга́ска, ‑і, ДМ ‑гасцы; Р мн. ‑сак; ж.

Разм.

1. Фугасная авіябомба. А к вечару з-пад чорных крыл са свастыкай паляцелі на трактары фугаскі. Кірэйчык.

2. Фугасны снарад.

фуга́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фугаса. Снарады фугаснага дзеяння.

2. Які дзейнічае сілай газаў, што ўтвараюцца пры выбуху. Фугасная бомба. Фугасны снарад.

фуга́та, нескл., н.

Музычная тэма ў стылі фугі, якая з’яўляецца часткай санаты або сімфоніі.

[Іт. fugato.]

фуге́та, ‑ы, ДМ ‑геце, ж.

Невялікая фуга.

[Іт. fughetta.]

фугі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад фугіраваць.

фугі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Спец.

1. Праводзіць ва ўсіх галасах адну або некалькі тэм.

2. што. Уносіць у музычны твор элементы фугі.

фуго́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для фугоўкі, прызначаны для яе. Фуговачны станок.

фуго́ўка, ‑і, ДМ ‑гоўцы; Р мн. ‑говак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фугаваць.