фле́йтавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да флейты, уласцівы ёй. Флейтавы гук. □ Ранняя вясна ці позняя, аднолькава гучна ў галінах зазелянелых бяроз спяваюць чырванагрудыя берасцянкі, выводзяць свае флейтавыя каленцы залацістыя івалгі. Ігнаценка.
флейты́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Музыкант, які іграе на флейце.
флейты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да флейтыст.
флейц, ‑а, м.
Спец. Плоскі шырокі пэндзаль з мяккага воласу, якім у жывапісе і малярнай справе згладжваюць свежапафарбаваную паверхню.
[Ад ням. Flöz — слой, пласт.]
флейцава́нне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. флейцаваць.
флейцава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад флейцаваць.
флейцава́цца, ‑цуецца; незак.
Спец. Зал. да флейцаваць.
флейцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што і без дап.
Спец. Згладжваць свежапафарбаваную паверхню флейцам.
фле́йцавы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да флейца; прызначаны для флейца, флейцавання.
фле́ксар, ‑а, м.
Спец. Мышца, пры дапамозе якой адбываецца згінанне сустава.
[Лац. flexor.]