флюарагра́фія, ‑і,
Метад рэнтгенадыягностыкі, які заключаецца ў фатаграфаванні рэнтгенаўскага адлюстравання органаў чалавечага цела з флюарэсцыруючага экрана на плёнку.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuфлюаро́з, ‑у,
Хранічная хвароба зубоў і касцявой сістэмы, якая выклікаецца залішнім ужываннем фтору з вадой і харчовымі прадуктамі.
[Ад лац. fluorum — фтор.]
флюары́т, ‑у,
Мінерал з класа фтарыдаў, які выкарыстоўваецца ў металургіі, хімічнай, аптычнай і керамічнай прамысловасць плавікавы шпат.
[Ад лац. fluor — цячэнне.]
флюары́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да флюарыту, выраблены з флюарыту.
флюарэсцы́раваць, ‑руе;
флюарэсцэ́нтны, ‑ая, ‑ае.
флюарэсцэ́нцыя, ‑і,
З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.
[Ад лац. fluor — цячэнне.]
флюга́рачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да флюгаркі.
флюга́рка, ‑і,
1. Эмблема карабля, змешчаная таксама і на рэчах, якія належаць караблю ці адносяцца да яго (шлюпкі, буйкі і пад.).
2. Рухомая жалезная труба, якая ўстанаўліваецца над дымавой або выцяжной трубой і аблягчае выхад дыму пры ветры.
3. На чыгунцы — стрэлачны паказальнік на стрэлках-пераводах.
4.
флю́гер, ‑а,
1. Рухомае прыстасаванне, якое паказвае кірунак ветру.
2.
3.
[Ад ням. Flügel — крыло.]