Verbum

фля́гнасць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і макрота.

фля́кі, ‑аў; адз. няма.

1. Кішкі, вантробы, трыбухі жывёлы.

2. Страва, прыгатаваная з кішак, рубца і пад. Тушаныя флякі.

[Польск. flaki ад ням. Fleck — кавалак чаго‑н.]

флянс, ‑а, м.

1. Адно каліва расады. — А хіба вырасце з такога маленькага? — дакранулася Ларыса да кволага флянса. Арабей. // звычайна мн. (фля́нсы, ‑аў). Маладыя парасткі лесу. — Чаму на флянсах у васпана Сляды быдлячыя? — пытае, А сам так скрыва паглядае. Колас.

2. Бакавы парастак, пасынак.

[Ням. Pflanze.]

флянсава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. флянсаваць.

флянсава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад флянсаваць.

флянсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

1. Садзіць, рассаджваць флянсы. Флянсаваць лес.

2. Абломваць непатрэбныя флянсы (у 2 знач.). Флянсаваць памідоры.

[Ням. pflanzen.]