Verbum

кнігае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Насякомае, якое заводзіцца ў старой паперы, кнігах.

2. Іран. Тое, што і кніжнік (у 1 знач.).

кнігазна́вец, ‑наўца, м.

Спецыяліст у галіне кнігазнаўства.

кнігазна́ўства, ‑а, н.

Навука аб кнізе як з’яве культуры і прадмеце вытворчасці; бібліялогія.

кнігазна́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кнігазнаўства.

кнігалю́б, ‑а, м.

Любіцель і знавец кніг; бібліяфіл. Усё цікавае адразу расхопліваюць прагныя кнігалюбы, якія прыходзяць, калі крамка толькі адчыняецца. Навуменка.

кнігано́ша, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай, ж.

1. Прадавец кніг уразнос.

2. Бібліятэкар або грамадскі распаўсюджвальнік, які разносіць кнігі па дамах. Кніганоша стаў жаданым госцем у кожнай хаце. «Полымя».

кнігапрадаве́ц, ‑даўца, м.

Работнік кнігарні, які прадае кнігі.

кніга́рня, ‑і, ж.

Кніжны магазін.

кнігасхо́вішча, ‑а, н.

1. Памяшканне пры бібліятэках для захоўвання кніг, часопісаў, газет і іншых друкаваных выданняў.

2. Спецыяльнае месца для захоўвання вялікай колькасці кніг. Не першы дзень я прыходзіў сюды, у славутае вільнюскае кнігасховішча, і, чаго таіцца, зайздросціў ягонаму багаццю. Лужанін.

кні́гаўка, ‑і, ДМ ‑гаўцы; Р мн. ‑гавак; ж.

Птушка сямейства сяўцоў, якая жыве на балотах, сырых лугах.