Verbum

бо́ртнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто займаецца бортніцтвам; пчаляр. На гэтых дубах палешукі-бортнікі рабілі цэлыя пчольнікі, зацягваючы туды па дзесятку вуллёў. Колас.

бо́ртніцтва, ‑а, н.

Уст. Прымітыўнае лясное пчалярства, здабыча мёду дзікіх пчол, адзін з найбольш старадаўніх промыслаў на Беларусі.

бо́ртнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Уст. Займацца бортніцтвам.

бортправадні́к, ‑а, м.

Служачы грамадзянскага паветранага флоту, які абслугоўвае пасажыраў у самалёце.

бортправадні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да бортправаднік; сцюардэса.

бортрады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Асоба, якая ўваходзіць у склад лётнага экіпажа, падтрымлівае сувязь з зямлёй і адказвае за стан радыёапаратуры.

бо́рцевы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да борці. Борцевыя пчолы. Борцевае пчалярства.

борць, ‑і, ж.

Уст. Вулей у выглядзе выдзеўбанай калоды або дупло ў дрэве, дзе жывуць пчолы. Зусім нечакана ў глухім лесе можна ўбачыць пчаліную калоду — борць, устаноўленую на высокім дрэве каля паляны. Самусенка.

боршч, баршчу, м.

Негустая страва, прыгатаваная з буракоў, капусты, інш. агародніны і прыпраў. Украінскі боршч. □ У той жа час у Васілёвай хаце ўсе таксама сядзелі за сталом, ўпоцемку сёрбалі боршч. Мележ.

бо́ршчык, ‑у, м.

Негустая страва, прыгатаваная з бацвіння буракоў, шчаўя.