птушкало́ў, ‑лова, м.
Асоба, якая займаецца лоўляй птушак, пераважна пеўчых.
птушкало́ўства, ‑а, н.
Лоўля птушак, пераважна пеўчых, як промысел.
птушкасаўга́с, ‑а, м.
Дзяржаўная шматгаліновая гаспадарка, галоўным напрамкам якой з’яўляецца птушкагадоўля; птушкаводчы саўгас.
птушкафа́брыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.
Дзяржаўнае птушкагадоўчае прадпрыемства, якое забяспечвае насельніцтва прадуктамі птушкагадоўлі.
птушкафе́рма, ‑ы, ж.
Птушкагадоўчая ферма. [Старшыня] давёў, што толькі прыбытак ад возера, калі на ім пабудаваць птушкаферму, намнога памножыць багацце калгаса. Ваданосаў.
пту́шнік, ‑а, м.
1. Памяшканне для ўтрымання і развядзення свойскай птушкі. Я нават памог Лідзе загнаць яе незлічонае «белае войска» на птушнік. Ваданосаў.
2. Работнік, які даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.).
пту́шніца, ‑ы, ж.
Работніца, якая даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.). [Старшыня] глядзела, як птушніцы кормяць малюсенькіх куранят. Даніленка.
пту́шынка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Памянш.-ласк. да птушка; маленькая птушка. Праз адчыненыя дзверы заляцела аднойчы ў клас нейкая маленькая птушынка. Колас.
птушы́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да птушкі. Птушыныя галасы. Птушыны пух. □ Там, у гушчары дрэў, Уночы чуцен рогат соў, Удзень — птушыны спеў. Панчанка. // Які складаецца з птушак. У чарацяным гушчары шчабеча ды шастае нейкая птушыная дробязь. Брыль. Маці дужа клапацілася аб тым, каб хто не спакусіўся на яе птушынае багацце. Лынькоў. // У якім водзіцца многа птушак; населены птушкамі. Птушыны гай. □ Таямнічы шолах плыў з птушынага бярэзніку. Бялевіч. // Прызначаны для птушак. Птушыны корм. Птушыная клетка.
2. Які нагадвае птушку; такі, як у птушкі. У прыемнай сакратара пісала на машынцы бялявая дзяўчына з маладзенькім, нейкім птушыным тварам. Гаўрылкін. Мірон быў худы, цыбаты дзяцюк, з блакітнымі вачамі, доўгім птушыным носам і доўгімі светлымі валасамі. Маўр.
•••
З вышыні птушынага палёту гл. вышыня.
Птушыны базар гл. базар.
(Толькі) птушынага малака не хапае гл. хапаць.
птэрада́ктыль, ‑я, м.
Род птэразаўра.
[Ад грэч. pteron — крыло і daktylos — палец.]