Verbum

паадгружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адгрузіць усё, многае. Паадгружаць тавары.

паадгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адгрызці адно за другім усё, многае. [Маці] паказала новы бацькаў касцюм. У ім усе гузікі вавёрка паадгрызала. Даніленка.

пааддава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце, ‑даюць; зак., каго-што.

Аддаць адно за другім усё, многае; вярнуць усё пазычанае. Пааддаваць дзяцей у школу. Пааддаваць даўгі. □ — Ат, дзетка мая, — азвалася Хіжа, — на хлеб заўсёды знойдзецца рот. Што самі паелі, а што і людзям пааддавалі. Сабаленка.

пааддзе́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Тое, што і пааддзяляцца. Большыя сыны Рамана пажаніліся і пааддзельваліся. Ермаловіч.

пааддзе́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пааддзяляць.

пааддзіра́цца, ‑аецца; зак.

Ададрацца — пра ўсё, многае. Падмёткі пааддзіраліся.

пааддзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ададраць у многіх месцах; ададраць усё, многае. Пааддзіраў нехта жывасілам разам з з завесамі і дзверы. Сачанка. Параска дарвалася да дзвярэй, рукамі дошкі пааддзірала. Лобан.

пааддзяля́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑яецеся, ‑яюцца; зак.

Аддзяліцца — пра ўсіх, многіх.

пааддзяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Аддзяліць усіх, многіх або ўсё, многае. Пааддзяляць сыноў з сем’ямі.

пааджыва́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

1. Пражыць свой век — пра ўсіх, многіх. // (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Адслужыць свой час — пра ўсё, многае.

2. Тое, што і паажываць.