Verbum

гляк, ‑а, м.

Нізкая гліняная пасудзіна з выпуклымі бакамі і вузкім горлам. Хомка занёс бабам на жніво гляк сцюдзёна[й] вады. Гарэцкі.

гля́нец, ‑нцу, м.

1. Бляск начышчанай адпаліраванай або пакрытай лакам паверхні. [Аўтамабіль] быў чысценькі і аж зіхацеў на сонцы сваім лакавым глянцам. Якімовіч. // перан. Бляск вачэй, валасоў, скуры і інш. На рукі гэтай маладзіцы гляньце: яны і чорныя, яны аж з глянцам. Дубоўка.

2. перан. Беззаганны выгляд; знешняя культурнасць. Пан камендант цалкам разгубіўся, і ўвесь яго глянец знік, як з мокрай курыцы. Машара.

[Ням. Glanz.]

гля́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; заг. глянь; зак.

Аднакр. да глядзець (у 1, 3 і 5 знач.).

•••

Глянуць свежым вокам — паглядзець што‑н. іншаму чалавеку.

глянцава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для глянцавання. Глянцавальная машына.

глянцава́нне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. глянцаваць.

глянцава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад глянцаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты глянцам. Глянцаваныя боты.

глянцава́цца, ‑цуецца; незак.

1. Паддавацца глянцаванню. Шкуры добра глянцуюцца.

2. Зал. да глянцаваць.

глянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Наводзіць глянец, пакрываць глянцам. Глянцаваць паперу. Глянцаваць боты.

глянцаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць глянцавітага. Глянцавітасць паперы.

глянцаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і глянцавы (у 1 знач.); бліскучы. Глянцавітае зялёнае лісце.