Verbum

феры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец.

1. Цвёрды раствор вугляроду, які з’яўляецца састаўной часткай сталі і чыгуну.

2. У аўтаматыцы і вылічальнай тэхніцы — скарочаная назва магнітных элементаў, якія выкарыстоўваюцца ў якасці ячэек памяці, стрыжняў у імпульсных трансфарматарах і інш.

[Ад лац. ferrum — жалеза.]

феры́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ферыту. Ферытавая структура. // Зроблены з ферыту. Ферытавая антэна.

фе́ска, ‑і, ДМ фесцы; Р мн. ‑сак; ж.

Шапачка ў форме ўсечанага конуса з кутасом, якая з’яўляецца часткай нацыянальнага касцюма ў некаторых усходніх краінах. Да Тапурыя падышоў нейкі турэцкі начальнік і, трымаючы руку каля сваёй чырвонай фескі, нешта запытаў. Самуйлёнак.

[Ад геаграфічнай назвы.]

фесто́н, ‑у, м.

1. Адзін з выступаў (круглай або зубчастай формы), якімі аблямоўваюцца, абшываюцца краі чаго‑н. (сукенкі, фіранкі, заслоны).

2. У архітэктуры — ляпная аздоба ў выглядзе зубчастага або хвалістага ўзору, гірлянды.

[Фр. feston.]

фесто́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і фестончаты. Фестонны абажур.

фесто́нчаты, ‑ая, ‑ае.

З фестонамі, з выступамі ў выглядзе фестонаў. Фестончатая аздоба.

фестыва́ль, ‑ю, м.

Грамадская ўрачыстасць з паказам і праглядам якога‑н. віду мастацтва. Фестываль мастацкіх фільмаў. □ У нядзелю раніцай да Шаманскага зайшоў Наварка, каб дагаварыцца, як аформіць калгасны хор, які меўся выступаць на раённым фестывалі калгаснай самадзейнасці. Дуброўскі. / у іран. ужыв. — Бабкі, бабкі!.. Цішэй там, фес[ты]валь устроілі. Пташнікаў.

[Фр. festival — урачыстасць.]

фестыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фестывалю. Фестывальны значок.

фет, ‑а, М феце, м.

У старажытнай Грэцыі — батрак, прадстаўнік маламаёмнай і немаёмнай часткі свабоднага насельніцтва.

[Грэч. thētes.]

фетр, ‑у, м.

Лепшы гатунак лямцу, які ідзе на выраб капелюшоў, валёнак і пад.

[Фр. feutre.]