Verbum

фехра́ль, ‑ю, м.

Спец. Гарачатрывалы сплаў з жалеза, хрому і алюмінію.

[Ад лац. Fe(rrum) — жалеза, Chr(omium) — хром і Al(uminium) — алюміній.]

фехтава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фехтавання. Фехтавальнае майстэрства. // Прызначаны для фехтавання. Фехтавальная зала.

фехтава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто фехтуе, займаецца фехтаваннем. На фотаздымках і малюнках.. [Паўліку] даводзілася бачыць фехтавальшчыкаў. Шыловіч.

фехтава́нне, ‑я, н.

1. Від спорту, майстэрства барацьбы на шпагах, рапірах, эспадронах і пад. Трэці дзядзька — Ціхон Васільевіч — меншы па чыну, толькі выкладчык фехтавання. Новікаў.

2. Паядынак, спаборніцтва на шпагах, рапірах, эспадронах і пад. / у перан. ужыв. Побач з імі [куніцамі], на паляне, Бой гарачы — фехтаванне У майстроў яго, З баркоў Маладых цецерукоў. Калачынскі.

фехтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Займацца фехтаваннем.

[Ад ням. fechten — фехтаваць, змагацца.]

фехтма́йстар, ‑тра, м.

Уст. Настаўнік фехтавання.

[Ням. Fechtmeister.]