Verbum

фемі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — багіня правасуддзя, якую малявалі з завязанымі вачамі (адзнака бесстароннасці), з вагамі ў адной руцэ і мячом у другой.

2. перан. Сімвал правасуддзя. Служкі Феміды.

[Грэч. Themis, Themidas.]

фемінізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад фемінізаваць.

фемінізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) фемінізаваным.

2. толькі незак. Зал. да фемінізаваць.

фемінізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго.

Выклікаць (выклікаць) фемінізацыю.

фемініза́цыя, ‑і, ж.

1. Спец. Развіццё ў асобін мужчынскага полу жаночых другасных палавых прымет (напрыклад: голасу, прапорцый шкілета і пад.).

2. Узрастанне ролі жанчын у грамадстве, у якіх‑н. галінах грамадскага жыцця.

[Ад лац. femina — жанчына; самка.]

феміні́зм, ‑у, м.

У буржуазных краінах — палітычны рух за ўраўнаванне жанчын у правах з мужчынамі.

[Ад лац. femina — жанчына.]

феміні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік фемінізму.

феміні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да фемініст.

феміністы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фемінізму, фемініста. Феміністычны рух.

феміні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і феміністычны.