Verbum

абмяле́ць, ‑ее; зак.

Стаць мелкаводным. Рака абмялела і парвалася на асобныя віры, затокі. Дуброўскі.

абмяльчэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абмялелы.

абмяльчэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмяльчэць.

абмяльчэ́ць, ‑эе; зак.

Тое, што і абмялець.

абмяня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

1. Зрабіць абмен, памяняцца кім‑, чым‑н. Абмяняцца сувенірамі.

2. Выпадкова памяняцца рэчамі. Абмяняцца галёшамі.

3. перан. Адказаць на якое‑н. дзеянне такім самым дзеяннем (адпаведна значэнню назоўніка). Абмяняцца думкамі. Абмяняцца вопытам. Абмяняцца прамовамі.

абмяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Аддаць адно што-небудзь і атрымаць замест яго другое. Абмяняць насенне. Абмяняць кніжкі ў бібліятэцы. // Спец. За адзін тавар атрымаць іншы такой самай вартасці. Абмяняць тавар на тавар.

2. Памылкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй. У гардэробе абмянялі паліто.

абмяра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмерацца.

2. Зал. да абмяраць.

абмяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмераць.

абмярза́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмярзаць — абмерзнуць.

абмярза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмерзнуць.