Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

абмо́тчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па абмотванню.

абмо́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да абмотчык.

абмо́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмачыць.

абмо́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмачыцца.

2. Зал. да абмочваць.

абмо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмачыць.

абму́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абмуляцца.

абму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмуляць.

абму́ляны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмуляць.

2. у знач. прым. З пашкоджанай ад трэння скурай. Абмуляны конь. Абмуляныя ногі.

абму́ляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Пашкодзіць сабе скуру трэннем; нацерці.

абму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем; нацерці. Абмуляць нагу.