Verbum

абмундзірава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмундзіраваць, абмундзіравацца.

2. Камплект форменнага адзення. Летняе абмундзіраванне. □ Цыбулька загадаў выдаць Кітайчонку вінтоўку і абмундзіраванне і прызначыў да сябе каняводам. Шчарбатаў.

абмундзірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмундзіраваць.

абмундзірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Забяспечыцца абмундзіраваннем.

абмундзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Забяспечыць абмундзіраваннем. Абмундзіраваць армію.

абмундзіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абмундзіравання. Абмундзіровачны пункт.

абмундзіро́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмундзіравацца.

2. Зал. да абмундзіроўваць.

абмундзіро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмундзіраваць.

абмундзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Разм. Тое, што і абмундзіраванне. Ватовая абмундзіроўка ляжала на.. [Нахлябічу] гладка. Чорны.

абмурава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмураваць.

абмурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Абкласці цэглай, каменнем што‑н., мацуючы іх цэментам, глінай і пад. Абмураваць кацёл. □ [Лукаш:] — А цагельню ж зноў такі раблю, каб абмураваць, а то не згледзіш, як яна спарахнее. Сабаленка.