Verbum

абме́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмерацца.

2. Зал. да абмерваць.

абме́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмераць.

абме́рзлы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты лёдам; абледзянелы. Вецер звінеў галінамі абмерзлага клёна, скуголіў і свістаў у шчылінах паркана, у дзіравай страсе хлява. Шамякін.

абме́рзнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абмёрз, ‑мерзла; зак.

Пакрыцца лёдам, шэранню, абледзянець.

абмеркава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмеркаваць.

абмеркава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмеркаваць.

абмеркава́ць, ‑мяркую, ‑мяркуеш, ‑мяркуе; зак., што.

Калектыўна абгаварыць што‑н.; прааналізаваць і зрабіць вывады. Яны прыйшлі на з’езд партыйны, Каб вырашыць, абмеркаваць, Як лепш адбудаваць краіну, Заводы новыя узняць. Танк. // На адзіноце дэталёва прадумаць, усё ўлічыць. [Марына Паўлаўна:] — Я не ведаю... Здаецца, усё я абдумала, абмеркавала... Зарэцкі.

абме́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абмеру. Абмерная вяроўка.

абме́рці, абамру, абамрэш, абамрэ; абамром, абамраце; пр. абмёр, ‑мерла; зак.

Разм.

1. Самлець, страціць прытомнасць.

2. Знямець ад нечаканага і моцнага ўзрушэння. Абмерці ад страху. □ І ён [Сотнікаў] на секунду абмёр, разгубіўшыся: па вуліцы хутка ішлі двое з вінтоўкамі. Быкаў. // Спыніцца, замерці (пра сэрца).

абме́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца абмерваннем чаго‑н.