экза...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «знешні», «вонкавы», напрыклад:
[Ад грэч. éxō — па-за, звонку.]
экза...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «знешні», «вонкавы», напрыклад:
[Ад грэч. éxō — па-за, звонку.]
экзабіяло́гія, ‑і,
Навуковая галіна, якая вывучае праблемы, звязаныя з магчымасцю існавання незямных форм жыцця.
[Ад грэч. éxō і слова біялогія.]
экзага́мія, ‑і,
Характэрны для першабытнаабшчыннага ладу звычай, які забараняў шлюб паміж мужчынамі і жанчынамі аднаго і таго ж роду, племя.
[Ад грэч. éxō і gámos — шлюб.]
экзага́мны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экзагаміі; заснаваны на экзагаміі.
экзаге́нны, ‑ая, ‑ае.
У геалогіі — які адбываецца або ўтвараецца пад уздзеяннем вонкавых сіл на паверхні Зямлі.
[Ад грэч. éxō і génos — род, нараджэнне.]
экзадэ́рма, ‑ы,
Слой клетак, які звычайна знаходзіцца непасрэдна пад эпідэрмісам у карэннях раслін.
[Грэч. éxō і dermá — скура.]
экзальтава́насць, ‑і,
экзальтава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ў стане павышанай узрушанасці, узбуджанасці, схільны да экзальтацыі.
экзальта́цыя, ‑і,
Стан павышанай узбуджанасці.
[Лац. exaltatio.]
экза́мен, ‑у,
Праверка ведаў па якім‑н. вучэбным прадмеце.
•••
[Лац. examen.]