Verbum

бі́серны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да бісеру; зроблены з бісеру, упрыгожаны бісерам. Бісерны какошнік.

2. перан. Вельмі дробны. Бісерны почырк.

бі́серына, ‑ы, ж.

Асобнае зерне бісеру.

бісі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Паўтарыць (паўтараць) або выканаць (выконваць) звыш праграмы які‑н. твор па жаданню публікі. Бісіраваць песню.

біскві́т, ‑у, М ‑віце, м.

1. Пульхнае салодкае печыва з цеста, у якое пакладзена шмат жаўткоў і бялковай пены.

2. Фарфор, двойчы абпалены, але не пакрыты палівай. Са скрынкі, адразу за адкінутым вечкам, выраслі кавалер і дама з бісквіту. Караткевіч.

[Фр. biscuit.]

біскві́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бісквіту; зроблены з бісквіту. Бісквітнае пірожнае. Бісквітны фарфор.

бі́скуп, ‑а, м.

Вышэйшае духоўнае званне ў католікаў. // Асоба, якая носіць гэта званне. Культуру хамства і далара, Князёў і біскупаў палацы, Ад Скандынаваў да Сахары, Зруйнуеш, дыктатура працы. Купала.

[Ад грэч. epískopos.]

бі́скупскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да біскупа. Яшчэ ў X ст. тут [у Полацку], а таксама ў Тураве былі ўтвораны біскупскія кафедры. Ліс.

бі́скупства, ‑а, м.

1. Пасада біскупа.

2. Акруга, якой кіруе па духоўных справах біскуп.

бістро́, нескл., н.

У Францыі — невялікі рэстаран, бар з пітвом і закускамі.

[Фр. bistro.]

бісульфа́ты, ‑аў; адз. бісульфат, ‑у, М ‑фаце, м.

Кіслыя солі сернай кіслаты.