паабпа́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Абпаліцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Дрэвы паабпальваліся знізу. □ Маці кінулася ў агонь, ратаваць сына, і тут яе пакінулі сілы, яна пачала траціць прытомнасць. У гэты момант у будан ускочылі аднавяскоўцы і выратавалі іх абоіх. І Еўдакія Паўлаўна і яе дзеці паабпальваліся. Залескі.
паабпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Абпаліць усё, многае або ўсіх, многіх.
паабраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абрэзаць усё, многае. Паабразаць вяроўкі. □ Усё тут было прыбрана, дагледжана. На яблынях паабразалі сухія галіны, сабралі ў кучы мінулагодняе лісце. Даніленка.
паабраста́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.
Пакрыцца валасамі, шэрсцю і пад. — пра ўсіх, многіх. Некаторыя [партызаны] страшэнна паабрасталі бародамі. Чорны. // (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Абрасці якой‑н. расліннасцю з усіх бакоў. Дрэвы паабрасталі былі мохам і высыхалі. Пальчэўскі.
паабру́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Абрубіць, падрубіць усё, многае. Паабрубліваць насавыя хустачкі.
паабрыва́цца, ‑аецца; зак.
Абарвацца — пра ўсё, многае. Канаты паабрываліся. □ Падзьмуў з мора вецер, нагнаў хмар, зашамацела лісце на дрэвах,.. паабрывалася і пакацілася па асфальце. Лось.
паабрыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Зрываючы, абарваць усё, многае. Паабрываць яблыкі.
2. Адарваць усё, многае. Паабрываць ніткі. Паабрываць правады.
паабрыва́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абрыць, парыць усё, многае. Паабрываць зямлю вакол агароджы.
паабрэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і паабразаць.
паабса́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абсадзіць вакол, па краях што‑н. або ўсё, многае. [Бацька] паабсаджваў дрэвамі дарогу. Чорны.
паабскраба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абскрэбці ўсё, многае. Паабскрабаць вокны ад фарбы.