Verbum

раніцай, прысл.

У ранішні час, ранішняй парою.

раніць, ✂; зак. і незак.

Нанесці (наносіць) рану каму-н.

• Р. руку.
• Р. чулае сэрца (перан.).

|| наз. раненне, ✂.

ранішнік, ✂, м.

Ранішні спектакль, збор і пад.

• Дзіцячы р.

ранкам, прысл.

У ранні час; раніцай.

ранне, ✂, н.

Тое, што і раніца.

ранне... (а таксама рання...).

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову ранні (у 2 знач.), напр. раннестаражытны, раннефеадальны.

ранні, ✂.

1. Які мае адносіны да рання; ранішні.

   • У р. час.

2. Які з’яўляецца самай першай, пачатковай парой якога-н. часу.

   • Р. вечар.

3. Які наступае раней, чым звычайна (пра поры года, час сутак і пад.).

   • Ранняя зіма.
   • Ранняя смерць.

◊

• Малады ды ранні (разм., часцей неадабр.) — пра вопытнага, спрактыкаванага не па гадах чалавека.

• Ранняя птушка (разм. адабр.) — пра таго, хто рана ўстае, з’яўляецца рана дзе-н.

рання...

Першая частка складаных слоў; ужываецца замест «ранне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. ранняспелы.

рант, ✂, м.

Вузкая палоска скуры па краях абутку, якая накладваецца на край скуры верху, каб дратва не рвала скуры верху.

|| прым. рангавы, ✂.

ранцье, нескл., м.

Чалавек, які жыве на рэнту.