Verbum

дняваць, ✂; незак. (разм.).

Праводзіш дзень дзе-н. у сувязі з чым-н.

• Разведка днявала ў вёсцы.

◊

• Дняваць і начаваць (дзе-н., у каго-н.; разм.) — праводзіць увесь час там, дзе прыемна.

до​¹, нескл., н.

Першы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

• Узяць верхняе до.

до​², прысл. (разм.).

Досыць, дастаткова; хопіць.

• Распісацца ўмее, і до.

доблесны, ✂ (высок.).

Які вызначаецца доблесцю, славай.

• Доблесная праца.
• Доблесна (прысл.) змагаўся за радзіму.

доблесць, ✂, ж. (высок.).

1. Мужнасць, адвага, храбрасць.

   • Воінская д.

2. Высокая самаадданасць у працы, у дзейнасці.

   • Працоўная д.

добра...

Першая частка складаных слоў, якая ўжыв. са знач. добры і пішацца, калі націск у другой частцы слова падае не на першы склад, напр. добраахвотны, добразычлівы.

добраахвотнік, ✂, м.

1. Чалавек, які добраахвотна уступіў у дзеючую армію.

   • Найсці добраахвотнікам на фронт.

2. Той, хто па сваёй ініцыятыве ўзяў на сябе якую-н. работу.

   • Ехаць на уборку знайшліся добраахвотнікі.

|| прым. добраахвотніцкі, ✂.

добраахвотны, ✂.

1. Які робіцца па ўласным жаданні, не прымусова.

   • Добраахвотная праца.
   • Д. ўзнос.

2. Заснаваны на прынцыпе добраахвотнасці.

   • Добраахвотнае спартыўнае таварыства.

|| наз. добраахвотнасць, ✂.

добразычлівец, ✂, м.

Той, хто прыхільна, спагадліва адносіцца да каго-н.

• Гэта быў шчыры д.

|| ж. добразычліўка, ✂.

добразычлівы, ✂, ж. (кніжн.).

1. Які жадае людзям дабра, прыхільна адносіцца да іншых.

   • Д. чалавек.

2. Які выражае сваёй сутнасцю прыхільнасць, спагаду.

   • Добразычлівыя словы.

|| наз. добразычлівасць, ✂.