Verbum

дакроіць, ✂; зак.

1. Закончыць кройку чаго-н.

   • Д. сукенку.

2. Адрэзаць дадаткова (пра хлеб).

   • Д. хлеба.

|| незак. дакройваць, ✂.

дакрычацца, ✂; зак.

1. Моцна завучы каго-н., вымусіць адклікнуцца.

   • Крычаў, крычаў, так і не дакрычаўся вас.

2. да чаго. Крыкам давесці сябе да непажаданых вынікаў.

   • Д. да хрыпаты.

дактарант, ✂, м.

Спецыяліст пры вышэйшай навучальнай установе або навукова-даследчым інстытуце, які распрацоўвае навуковую праблему і рыхтуецца да абароны доктарскай дысертацыі.

|| ж. дактарантка, ✂.

|| прым. дактаранцкі, ✂.

дактарантура, ✂, ж.

Падрыхтоўка, якую праходзяць дактаранты; сістэма такой падрыхтоўкі спецыялістаў вышэйшай кваліфікацыі.

дактарат, ✂, м.

Іспыты на ступень доктара ў вышэйшай школе Зах. Еўропы.

дакторка, ✂, ж. (разм.).

Жанчына-ўрач.

• Прыступіла да працы новая д.

дактрына, ✂, ж. (кніжн.).

Вучэнне, навуковая канцэпцыя (звычайна пра філасофскую, палітычную, ідэалагічную тэорыі).

• Ваенная д.

дактрынёр, ✂, м. (кніжн.).

Чалавек, які ўпарта трымаецца якой-н. догмы, схаласт.

|| прым. дактрынёрскі, ✂.

дактрынёрства, ✂, н.

Дактрынёрскія адносіны да рэчаіснасці, дагматызм.

дактылалогія, ✂, ж.

Своеасаблівая форма мовы глуханямых пры дапамозе пальцаў рук; ручная азбука.

|| прым. дактылалагічны, ✂.