Verbum

давязаць, ✂; зак.

Закончыць вязанне чаго-н.

• Д. шкарпэткі.
• Д. снапы.

|| незак. давязваць, ✂.

давяраць, ✂; незак.

1. гл. даверыць.

2. Выказваць пачуццё даверу.

   • Ён мне давярае ва ўсім.

давяршыць, ✂; зак.

Давесці да канца, скончыць.

• Д. пачатую справу.

|| незак. давяршаць, ✂.

|| наз. давяршэнне, ✂.

дагабляваць, ✂; зак.

1. Скончыць габляваць.

   • Д. дошкі.

2. Давесці габляванне да якой-н. мяжы.

   • Д. бэльку да сярэдзіны.

дагаварыцца, ✂; зак.

1. Прыйсці да згоды шляхам перагавораў.

   • Д. аб ліквідацыі ракет сярэдняй далёкасці.

2. У размове, разважаннях дайсці да якой-н. крайнасці.

   • Дагаварыліся да таго, што пачалі лаяцца.

дагаварыць, ✂; зак.

Скончыць гаварыць; давесці да канца пачатую прамову, выказаць сваю думку да канца.

• Дакладчыка перапынілі, не далі д.

|| незак. дагаворваць, ✂.

дагавор, ✂, м.

1. Вусная або пісьмовая дамоўленасць аб узаемных абавязацельствах.

   • Д. на пастаўку лесу.

2. Дакумент, у якім зафіксаваны ўмовы аб узаемных абавязацельствах.

   • Мірны д.

|| прым. дагаворны, ✂.

• На дагаворных начатках.

дагаворнік, ✂, м. (разм.).

Работнік, які працуе па дагавору.

|| ж. дагаворніца, ✂.

|| прым. дагаворніцкі, ✂.

дагадзіць, ✂; зак.

Задаволіць каго-н., зрабіўшы яму што-н. прыемнае; улагодзіць.

• Д. гасцям.

дагала, прысл.

1. Да голага цела.

   • Распрануцца д.

2. Не пакідаючы валасоў.

   • Абстрыгся д.