Verbum

грыф​³, ✂, м.

1. Штэмпель з узорам чыйго-н. афіцыйнага подпісу, а таксама адбітак з гэтага штэмпеля.

2. Спецыяльны надпіс на кнігах і дакументах.

   • Брашура з грыфам «На правах рукапісу».

грыфель, ✂, м.

1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на грыфельнай дошцы.

2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).

|| прым. грыфельны, ✂.

грыфон, ✂, м.

Скульптурны, жывапісны і пад. відарыс антычнага грыфа (у 1 знач).

грэбаваць, ✂; незак.

Быць грэблівым у адносінах да каго-, чаго-н.

• Ён нічым не грэбуе.

|| зак. пагрэбаваць, ✂.

|| наз. грэбаванне, ✂.

грэбацца, ✂; незак. (разм.).

Корпацца.

• Г. на агародзе.

грэбаць, ✂; незак. (разм.).

Капаць (рукамі, пальцамі і пад.).

• Г. зямлю.

грэбень, ✂, м.

1. Пласцінка з радам зубоў для расчэсвання валасоў або заколвання і змацавання жаночай прычоскі.

2. Прыстасаванне такой формы, ужыв. у розных галінах вытворчасці (спец.).

   • Прадзільны г.

3. Мясісты нарост на галаве некаторых птушак.

   • Г. пеўня.

4. перан. Вяршыня чаго-н.

   • Г. хвалі.
   • Горны г.

|| памянш. грабеньчык, ✂.

|| прым. грабеньчыкавы, ✂.

|| прым. грабенны, ✂, грабянёвы, ✂ і грабнявы, ✂.

• Грабеннае прадзенне (камвольнае).
• Грабенны (грабянёвы) выраст.
• Грабнявыя культуры (якія вырошчваюцца на грабянях град).

грэблівы, ✂.

Які гідліва адносіцца да неахайнасці і ўсюды яе падазрае.

• Г. чалавек.

|| наз. грэблівасць, ✂.

грэбля, ✂, ж.

Насціл з бярвення ці галля для праезду па гразкім месцы, гаць.

|| памянш. грэбелька, ✂.

грэбці, ✂; незак.

1. Збіраць у адно месца, зграбаць граблямі, віламі і пад.

   • Г. сена.

2. Разграбаць, капаць.

   • Г. пясок.

3. перан. З прагнасцю браць, захопліваць сабе.

   • Г. дабро.
   • Кожная курыца пад сябе грабе (з нар.).