Verbum

грымнуць, ✂; зак.

1. гл. грымець.

2. Нечакана, раптоўна пачацца.

   • Грымнула ваша.

3. чым і без дапаўнення.

   • З сілай ударыць.
   • Г. кулаком па стале.

4. З сілай кінуць.

   • Г. палена на падлогу.

5. З шумам, грукатам паваліцца.

   • Г. з лесвіцы.

грымотны, ✂.

1. Які стварае гром, грымоты.

   • Грымотныя хмары.

2. Моцны, аглушальны.

   • Г. голас.
   • Г. выбух.

грымоты, ✂.

Раскацістыя гукі грому.

грымучы, ✂.

1. Які стварае рэзкія гукі, моцны шум.

   • Грымучыя калёсы.

2. Шумны, гучны.

   • Г. голас.

◊

• Грымучая змяя — трапічная ядавітая змяя.

• Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва.

• Грымучы газ — выбуховая сумесь вадароду з кіслародам.

грым-прыбіральня, ✂, ж. (спец.).

Пакой у тэатры, цырку — грымёрная і прыбіральня (у 1 знач.).

грып, ✂, м.

Вірусная хвароба з запаленнем дыхальных шляхоў і гарачкай.

• Вірусны г.

|| прым. грыпозны, ✂.

• Г. хворы.
• Г. стан.

грыпаваць, ✂; незак. (разм.).

Хварэць грыпам.

• Цэлы тыдзень грыпаваў.

грыўня, ✂, ж.

1. Грашовая адзінка ў Старажытнай Русі — злітак серабра вагой каля фунта.

2. У Старажытнай Русі — сярэбранае або залатое ўпрыгожанне, якое насілі на шыі.

3. Сума або манета вартасцю ў 10 капеек.

|| прым. грыўневы, ✂.

грыф​¹, ✂, м.

1. У антычнай міфалогіі: крылатае страшыдла з тулавам ільва і галавой арла.

2. Драпежная птушка, якая жывіцца падлай.

|| прым. грыфавы, ✂.

грыф​², ✂, м.

Доўгая вузкая частка струнных інструментаў, уздоўж якой нацягнуты струны.